The glyph is not a composition. Its East Asian Width is narrow. In bidirectional text it is written from left to right. When changing direction it is not mirrored. The word that U+006A forms with similar adjacent characters prevents a line break inside it. The glyph can be confused with 24 other glyphs.
Wikipedia ma następujące informacje na temat tej współrzędnej kodowej:
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego. Pierwotnie była jedynie wariantem graficznym litery I. W pisowni polskiej J służy głównie do zapisu półsamogłoski przedniej /j/ (niesylabicznego i). W alfabecie łacińskim J występuje od XII w., w polskim występuje od XVII w..
Współcześnie litera j jest używana do oznaczania głoski:
/j/ w językach bałtyckich, słowiańskich, uralskich oraz w językach germańskich (oprócz angielskiego, luksemburskiego oraz scots), a także w języku esperanto i włoskim
/ɟ/ w języku konkani i w części języków afrykańskich
/t/ w języku Kiowa
/x/ lub /h/ w języku hiszpańskim
/ʒ/ w języku azerskim, francuskim, katalońskim, portugalskim, rumuńskim, tatarskim i tureckim
/ʤ/ w języku angielskim, indonezyjskim, malajskim, turkmeńskim i w części języków afrykańskich
Litery j używa się w oficjalnych transkrypcjach z następujących języków azjatyckich:
głoski /j/ w języku kantońskim w transkrypcji jyutping
głoski /dz/ w języku paszto w standardowej transliteracji na alfabet łaciński
głoski /ʥ/ w języku japońskim w transkrypcji Hepburna
głosek /ʥ/ i /ʨ/ w języku koreańskim w różnych metodach transkrypcji
głoski /ʨ/ w języku chińskim mandaryńskim w transkrypcji pinyin