Przeglądanie współrzędnych kodowych według skryptów

See writing scripts and systems how they are used around the world. Click on a script name for additional information.

• Adlam: 90 code points

  90 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Afaka: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Afaka, pismo afaka (język ndyuka: - sylabariusz opracowany w roku 1910 specjalnie do zapisu kreolskiego języka ndyuka, używanego w Surinamie. Nazwa pochodzi od nazwiska jego twórcy Afáka Atumisi. Pismo to pozostaje w ograniczonym zakresie w użyciu również obecnie.

• Caucasian Albanian: 53 code points

  53 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Ahom: 65 code points

  65 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo ahom – alfabet sylabiczny wywodzący się z pisma brahmi, używany w przeszłości do zapisywania języka ahom na terenie dawnego królestwa Ahom.

• Arabic: 1414 code points

  1414 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Nastaliq Arabic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Nastaligh – odmiana pisma arabskiego używana przede wszystkim do zapisu języka perskiego i urdu, rzadziej tureckiego i okazjonalnie arabskiego.

• Imperial Aramaic: 31 code points

  31 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet aramejski – jeden z najstarszych alfabetów, wykazuje znaczne podobieństwo z alfabetem fenickim. Był alfabetem spółgłoskowym (abdżadem). Prawdopodobnie od niego wywodzą się współczesne alfabety: hebrajski, arabski, indyjskie i staroturecki. Alfabet aramejski służył w starożytności do zapisu języka aramejskiego.

• Armenian: 96 code points

  96 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet ormiański – alfabet używany do zapisu języka ormiańskiego. Jego powstanie około 405 roku przypisuje się według podań mnichowi Mesropowi Masztocowi. Wzorował się on głównie na piśmie greckim, a także częściowo na pahlawi. Alfabet składa się oficjalnie z 39 liter. W oryginalnej postaci składał się z 36 liter, ostatnie trzy zostały dodane między X a XII wiekiem.

• Avestan: 61 code points

  61 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet awestyjski – system pisma powstały na bazie pisma pahlavi w Persji w okresie panowania dynastii Sasanidów. W odróżnienia od pisma pahlavi, które było stosunkowo nieprecyzyjnym abdżadem, w którym niektóre znaki mogły oznaczać różne dźwięki, pismo awestyjskie jest już pełnym alfabetem, posiada znacznie więcej liter. Znaki samogłoskowe wykazują podobieństwo do liter alfabetu greckiego. Nazwa „alfabet awestyjski” związana jest z tekstem Awesty, którą zaczęto wówczas po raz pierwszy spisywać po wielu wiekach przekazywania ustnego. Podobnie jak wiele innych alfabetów pochodzenia semickiego, tekst awestyjski zapisuje się od strony prawej do lewej. Pismo to wyszło z użycia w VIII w. w wyniku podboju Iranu przez Arabów.

• Balinese: 124 code points

  124 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo balijskie, alfabet balijski – alfabet sylabiczny tradycyjnie używany do zapisywania języka balijskiego. Obecnie, mimo że nadal jest on nauczany na Bali, jego zastosowanie ograniczone jest do tekstów religijnych.

• Bamum: 657 code points

  657 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo bamum - system pisma stworzony przez kameruńskiego władcę Ibrahima Ndżoję na przełomie XIX i XX w. Początkowo obejmował kilkaset znaków, następnie został uproszczony do 80 znaków i przekształcony w sylabariusz. W czasie okupacji Kamerunu przez Francuzów zniszczono większość tekstów w tym piśmie, zakazano również jego nauczania.

• Bassa Vah: 36 code points

  36 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Batak: 56 code points

  56 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo batackie – abugida tradycyjnie używana do zapisu języków batackich na północnej Sumatrze. W tradycyjnej kulturze Bataków znajomość pisma była ograniczona do kapłanów, zwanych datu i wykorzystywana głównie do zapisywania tekstów magicznych oraz kalendarzy. Po przybyciu na Sumatrę misjonarzy europejskich w drugiej połowie XIX w. przez pewien czas nadal wykorzystywano tę formę pisma, wraz z alfabetem łacińskim w szkołach do nauczania religii chrześcijańskiej, lecz po pierwszej wojnie światowej pismo przestało być powszechnie używane. Obecnie służy głównie jako motyw zdobniczy.

• Bengali: 113 code points

  113 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Bhaiksuki: 97 code points

  97 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Bliss: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Bliss – pismo logograficzne, opracowane przez Charlesa K. Blissa (1897-1985), składające się z 4500 znaków. Według pierwotnego założenia, pismo miało służyć do tego, aby ludzie na całym świecie mogli porozumiewać się bez problemów.

• Bopomofo: 117 code points

  117 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Bopomofo, właściwie zhuyin fuhao, czyli „znaki do zapisywania dźwięków” lub zhuyin zimu, czyli „litery opisujące dźwięki” – oparte na piśmie chińskim pismo fonetyczne służące do zapisywania wymowy znaków języka chińskiego, stosowane zwłaszcza do zapisu wymowy tzw. dialektów chińskich oraz niechińskich języków Chin. Alternatywna nazwa bopomofo pochodzi od nazw pierwszych czterech znaków tego systemu pisma.

• Brahmi: 115 code points

  115 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo brahmi – najstarszy znany system pisma indyjskiego, poświadczony od III w. p.n.e., od którego wywodzą się obecnie używane alfabety indyjskie, a także alfabet tybetański oraz pisma Azji Południowo-Wschodniej. Powszechnie uważa się, iż pismo brahmi pochodzi od alfabetu aramejskiego, lecz ma charakter pisma alfabetyczno-sylabicznego.

• Braille: 256 code points

  256 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.

• Buginese: 31 code points

  31 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Lontara, pismo bugijsko-makasarskie – alfabet sylabiczny pochodzenia indyjskiego, wywodzący się z vatteluttu, a pośrednio z brahmi, używany tradycyjnie do zapisu języków bugijskiego i makasarskiego na indonezyjskiej wyspie Sulawesi (Celebes). Nazwa lontara pochodzi od malajskiego słowa lontar, określającego rodzaj palmy, której liści używano jako materiału do manuskryptów. W przeszłości sporządzano w nim urzędowe dokumenty i mapy, spisywano umowy etc. W języku bugijskim pismo to nosi nazwę urupu sulapa eppa, co dosłownie znaczy „pismo czworokątne”.

• Buhid: 22 code points

  22 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Chakma: 91 code points

  91 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo czakma – alfabet sylabiczny wywodzący się ze staroindyjskiego pisma brahmi, używany tradycyjnie do zapisywania języka czakma. Obecnie do zapisu języka czakma stosuje się najczęściej pismo bengalskie, natomiast alfabet czakma zaadaptowano na potrzeby blisko spokrewnionego języka tanchangya. Pismo czakma wykazuje duże podobieństwo do alfabetu birmańskiego.

• Canadian Aboriginal: 726 code points

  726 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Abugidy kanadyjskie – sylabiczny system pisma używany do zapisu języków autochtonicznych Kanady. Został opracowany w latach 40. XIX w. przez Jamesa Evansa najpierw na potrzeby języka kri, później został przystosowany również do innych języków. Evans przy tworzeniu sylabariusza wzorował się na systemie stenograficznym Isaaca Pitmana.

• Carian: 49 code points

  49 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Cham: 83 code points

  83 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo czamskie – alfabet sylabiczny wywodzący się pośrednio ze starożytnego indyjskiego pisma brahmi, używany w przeszłości do zapisu języka czamskiego na terenie obecnego Wietnamu i Kambodży.

• Cherokee: 172 code points

  172 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sylabariusz czirokeski – system zapisu języka czirokeskiego, sylabariusz stworzony przez Sekwoję, metysa z plemienia Czirokezów. W sylabariuszu każdy symbol służy do zapisu sylaby, nie zaś pojedynczego fonemu. Niektóre symbole są podobne do liter łacińskich, ale służą one do zapisu zupełnie innych dźwięków. Sekwoja widywał bowiem zapisy w języku angielskim, ale nie wiedział, co one oznaczają.

• Chorasmian: 28 code points

  28 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Cirth: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Cirth lub kirth – jeden z alfabetów opracowanych przez J.R.R. Tolkiena na potrzeby stworzonej przez niego mitologii Śródziemia.

• Coptic: 165 code points

  165 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet koptyjski – alfabetyczne pismo powstałe około I wieku naszej ery, służące do zapisu języka koptyjskiego.

• Cypro Minoan: 101 code points

  101 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Cypriot: 112 code points

  112 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sylabariusz cypryjski – system zapisu języka cypryjskiego, sylabariusz. Pierwszą, nieudaną próbę jego odczytania na podstawie inskrypcji na monetach podjął w roku 1852 francuski hrabia Honoré d'Albert de Luynes. Podstawą odczytania był znaleziony w latach późniejszych dwujęzyczny cypryjsko-fenicki tekst. Aktualnie zostały zidentyfikowane prawie wszystkie znaki sylabariusza.

• Cyrillic: 510 code points

  510 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Cyrylica – pismo alfabetyczne służące do zapisu języków wschodniosłowiańskich, większości południowosłowiańskich i innych. Nazwa nawiązuje do dwóch braci św. Cyryla i św. Metodego, którzy utworzyli nowy alfabet który zastąpił stare pismo słowiańskie. Do zapisu tego języka zostały stworzone dwa alfabety – najpierw głagolica, za twórcę której uznawany jest Cyryl, a potem cyrylica, której wynalezienie przypisuje się bułgarskiemu uczniowi Metodego.

• Old Cyrillic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Wczesna cyrylica – pierwotna wersja cyrylicy, nazywana też bukwicą, która została utworzona dla języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Zastąpiła wcześniej używaną głagolicę.

• Devanagari: 220 code points

  220 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Dewanagari – pismo alfabetyczno-sylabiczne, używane w północnych, zachodnich i środkowych Indiach do zapisu kilkunastu języków z grupy języków indoaryjskich, m.in. sanskrytu, hindi, marathi, nepali.

• Dhives Akuru: 72 code points

  72 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Dogri: 82 code points

  82 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Deseret: 80 code points

  80 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet deseret – system znaków, stworzony w latach 1847–1854 na potrzeby wyznawców Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

• Duployan: 147 code points

  147 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Demotic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Demotyka – nazwa zarówno odmiany pisma wywodzącego się z regionalnego wariantu hieratyki stosowanej w Dolnym Egipcie w trzecim okresie przejściowym, jak i ówczesnego potocznego języka zapisywanego tym pismem używanego w starożytnym Egipcie w epoce późnej, okresie greckim i rzymskim. Jako pismo codziennego użytku wyparło hieratykę w czasach XXVI dynastii. Po raz pierwszy termin ten został wprowadzony przez Herodota dla odróżnienia go od inskrypcji zapisywanych przy użyciu hieratyki lub hieroglifów.

• Hieratic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Hieratyka – jedna z form starożytnego pisma egipskiego, służąca przeważnie do zapisywania świętych tekstów na papirusie.

• Egyptian Hieroglyphs: 1110 code points

  1110 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Hieroglify – najstarszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego. Nazwa wywodzi się z greki i oznacza święte znaki. Grecy nie mogli ich zrozumieć, ale doskonale wiedzieli, do czego służą.

• Elbasan: 40 code points

  40 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Elymaic: 23 code points

  23 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Ethiopic: 523 code points

  523 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo etiopskie – pismo, które wykształciło się do zapisu języka gyyz, a z czasem zaczęto w nim zapisywać także inne języki Etiopii. Obecnie używane jest do zapisu języków etiopskich oraz języków omockich. Próby zastosowania pisma etiopskiego do zapisu języków kuszyckich nie przyniosły trwałych rezultatów, zapewne dlatego, że pismo to było postrzegane jako symbol amharskiej dominacji kulturowej.

• Chutsuri: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Georgian: 174 code points

  174 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Glagolitic: 138 code points

  138 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Głagolica – najstarsze znane pismo słowiańskie, którego stworzenie przypisuje się misjonarzowi-apostołowi Konstantemu zwanemu Cyrylem, który wraz z bratem Metodym zapisał w IX wieku za jego pomocą język słowiański używany w okolicach Salonik; głagolica była pierwotnym alfabetem języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, który miał być językiem liturgicznym Słowian, a w swojej późniejszej fazie rozwojowej, jako język cerkiewnosłowiański, na wiele wieków pozostał językiem literackim warstw wykształconych w kręgu wyznania prawosławnego.

• Gundjala Gondi: 65 code points

  65 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Gondi: 77 code points

  77 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Gothic: 27 code points

  27 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet gocki – alfabet stworzony prawdopodobnie w IV wieku n.e. przez biskupa Wulfilę w celu przekładu Biblii na język gocki. Składał się z 27 znaków. Według obecnych hipotez mógł powstać na podstawie alfabetów:

  • greckiego
  • łacińskiego
  • runicznego.

• Grantha: 116 code points

  116 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo grantha (tamil: கிரந்த ௭ழுத்து, malajalam: ഗ്രന്ഥലിപി, sanskryt: ग्रन्थ grantha – starożytny system pisma używany do końca XIX w. w południowych Indiach do zapisywania sanskrytu. Prawdopodobnie wywodzi się z pisma brahmi. Obecnie użycie pisma grantha jest ograniczone do kręgów najbardziej ortodoksyjnych oraz z okazji ceremonii religijnych namakarana, ślubów i kremacji.

• Greek: 522 code points

  522 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej. Litery alfabetu służyły Grekom także do zapisu liczb oraz jako notacja muzyczna. Alfabet ten stworzono pod wpływem kontaktów z ludami Lewantu. Alfabet grecki wywodzi się z alfabetu fenickiego. We wczesnej starożytności istniało wiele lokalnych form alfabetu greckiego, wypartych w okresie klasycznym przez formę jońską, której w niezmienionej postaci używa się do dziś do zapisu języka nowogreckiego. Alfabet grecki także jest stosowany w naukach ścisłych, przyrodniczych, technicznych i podobnych, jako oznaczenie odmian różnych pojęć.

• Gujarati: 105 code points

  105 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo gudżarati – alfabet sylabiczny, odmiana północnoindyjskiego pisma dewanagari, używana do zapisywania języka gudżarati.

• Gurmukhi: 94 code points

  94 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo gurmukhi – pismo używane przede wszystkim w Indiach, we Wschodnim Pendżabie, do zapisu języka pendżabskiego. Używają go głównie Sikhowie, stąd jego potoczna nazwa „pismo Sikhów”. Jego oficjalna nazwa nawiązuje do twórcy sikhizmu – Guru Nanaka (1469–1538). Gurmukhi zostało przystosowane do pisania w innych językach, takich jak bradź bhasza, khariboli, sanskryt i sindhi. Pismo to czyta się od lewej do prawej strony, podobnie jak w piśmie łacińskim.

• Han Bopomofo: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Hangul: 11775 code points

  11775 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Hangul – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów, które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu. Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.

• Han: 99318 code points

  99318 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo chińskie – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys. lat temu, a najpóźniej 4½ tys. lat temu w Chinach, zaadaptowane do zapisu innych języków Azji Wschodniej, obecnie przede wszystkim japońskiego.

• Hanunoo: 23 code points

  23 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Han Simplified: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Uproszczone pismo chińskie – odmiana pisma chińskiego, używana oficjalnie w Chińskiej Republice Ludowej, a także w Singapurze.

• Han Traditional: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Tradycyjne pismo chińskie – odmiana pisma chińskiego, w której znaki mają tradycyjną postać, umożliwiającą czytanie dawniejszych tekstów. Są one dość skomplikowane, dlatego w latach 50. XX wieku w Chińskiej Republice Ludowej wprowadzono reformę pisma, w wyniku czego powstały znaki uproszczone. Pismo tradycyjne jest używane w Republice Chińskiej na Tajwanie oraz w Hongkongu i Makau. Nazywane jest także ortodoksyjnym, złożonym lub właściwym pismem chińskim.

• Hatran: 26 code points

  26 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Hebrew: 134 code points

  134 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet hebrajski, nazywany też pismem żydowskim lub pismem kwadratowym – alfabet spółgłoskowy stosowany do zapisu języka hebrajskiego, jidysz, ladino, judeo-arabskiego i innych języków żydowskich, wywodzący się z alfabetu aramejskiego, a pośrednio z fenickiego i egipskich hieroglifów. Język hebrajski przejął ten rodzaj pisma między IV a II w. p.n.e.. Składa się z 22 znaków, a w przeciwieństwie do alfabetu łacińskiego nie rozróżnia się w nim liter małych i wielkich. Najstarszy znany zapis pełnego alfabetu hebrajskiego zawiera Kamień z Tel Zajit.

• Hiragana: 433 code points

  433 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Hiragana – jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana. Drugim z nich jest katakana. Każdemu znakowi hiragany odpowiada znak katakany.

• Anatolian Hieroglyphs: 583 code points

  583 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Hetyckie pismo hieroglificzne, inne nazwy: hieroglify luwijskie, hieroglify anatolijskie – system znaków graficznych, którego używano w państwie Hetytów od około połowy drugiego tysiąclecia p.n.e. do około połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. Zostało odkryte w pierwszej połowie XIX wieku, odczytane zaś – w 1915 roku przez Bedřicha Hrozný'ego. Pochodzenie pisma jest nieznane.

• Pahawh Hmong: 127 code points

  127 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pahawh Hmong – półsylabiczny alfabet, opracowany w 1959 roku przez niepiśmiennego chłopa do zapisu języka hmong. Niewielu Hmongów potrafi się nim posługiwać, lecz jest on dla nich powodem do dumy i stanowi jeden z elementów tożsamości kulturowej.

• Nyiakeng Puachue Hmong: 71 code points

  71 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Katakana Or Hiragana: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Kana – wspólna nazwa japońskich pism sylabicznych: hiragany ひらがな i katakany カタカナ. Istnieje ponadto starszy, nieużywany obecnie system, zwany man’yōgana, który również zaliczany jest do kany oraz furigana 振り仮名 lub 振りがな, 振仮名, system służący podaniu czytania znaków kanji. Są to znaki kany mniejsze w stosunku do tekstu głównego, zapisywane ponad kanji lub po prawej stronie.

• Old Hungarian: 108 code points

  108 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Rowasz – pismo runopodobne.

• Indus: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Old Italic: 39 code points

  39 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Javanese: 91 code points

  91 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo jawajskie, hanacaraka, alfabet jawajski, pismo kawi – stary alfabet sylabiczny pochodzenia indyjskiego używany do XVI w. do zapisywania języka jawajskiego, a także w uproszczonej wersji do zapisu języka sundajskiego.

• Japanese: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo japońskie – system zapisu języka japońskiego, składający się z trzech rodzajów znaków: (1) kanji, (2) sylabariusza hiragana, (3) sylabariusza katakana.

• Jurchen: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo dżurdżeńskie – pismo używane w państwie Jin ustanowionym przez Dżurdżenów (Mandżurów) na północy Chin. W 1120 r. opracował je Wanyan Xiyin, biorąc za wzór pismo Kitanów. Do użycia weszło w 1145 r.

• Kayah Li: 48 code points

  48 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo kayah li – alfabet sylabiczny stworzony w 1962 roku dla zapisu języka kayah używanego w stanach Kayah i Karen w Birmie. Kształt liter wzorowany jest na piśmie birmańskim oraz tajskim, jednak większość liter powstała w sposób niezależny.

• Katakana: 373 code points

  373 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Katakana – jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana. Drugim z nich jest hiragana. Każdemu znakowi katakany odpowiada znak hiragany.

• Kawi: 86 code points

  86 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Kharoshthi: 68 code points

  68 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Kharoszthi (Kharoṣṭhī), pismo gāndhārī – alfabet sylabiczny używany od III w. p.n.e. do III w. n.e. na terenie starożytnych krain Gandhary, Sogdiany i Kuszanu. Wywodził się z alfabetu aramejskiego. Zachował się w odległych miejscowościach położonych na szlaku jedwabnym aż do VII w. Służył do zapisywania buddyjskich tekstów m.in. w sanskrycie i pali. Został odcyfrowany przez James Prinsepa (1799–1840), który wykorzystał dwujęzyczne monety z alfabetem greckim z jednej strony i tekstem w języku pali w alfabecie kharoszthi na rewersie.

• Khmer: 146 code points

  146 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo khmerskie – alfabet sylabiczny wywodzący się z brahmi poprzez vatteluttu, używany do zapisywania głównie języka khmerskiego. Najstarsze znane zabytki pochodzą z VII w. Ze starożytnego pisma khmerskiego wyodrębniło się również pismo tajskie i laotańskie.

• Khojki: 85 code points

  85 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Khitan Large: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Khitan Small: 471 code points

  471 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Kannada: 106 code points

  106 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo kannada – alfabet sylabiczny wywodzący się pośrednio z pisma brahmi poprzez pismo kadamba, używany do zapisywania języka kannada oraz niektórych pomniejszych języków w południowo-zachodniej części Indii, np. konkani, tulu, czy kodava.

• Korean Mixed: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Kpelle: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Kaithi: 88 code points

  88 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Kaithi (कैथी) – alfabet sylabiczny szeroko używany od XVI do XIX w. jako oficjalny system pisma w północnych Indiach do zapisu dokumentów sądowych i handlowych w lokalnych językach maithili, magadhi i bhodźpuri. Nazwa pochodzi od przymiotnika kayasthi, związanego z kastą kayastha, zawodowych skrybów, zatrudnianych na dworach lokalnych władców. W późniejszym okresie alfabet ten został wyparty przez blisko z nim spokrewnione pismo dewanagari, jednak kaithi pozostaje nadal w użyciu w ograniczonym zakresie.

• Tai Tham: 127 code points

  127 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo lanna, pismo tai tham, pismo tai lue – stary alfabet sylabiczny wywodzący się pośrednio z indyjskiego pisma brahmi, używany tradycyjnie do zapisu trzech współczesnych języków: północno-tajskiego, tai lü oraz tai khün. Poza tym w przeszłości używany był także w manuskryptach pisanych na liściach palmowych w języku starolaotańskim. Obecnie język północnotajski zapisywany jest pismem tajskim, zaś pismo lanna powoli wychodzi z użycia. Jego znajomość jest kultywowana głównie w klasztorach buddyjskich.

• Lao: 83 code points

  83 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo laotańskie – alfabet sylabiczny wywodzący się z alfabetu khmerskiego, a pośrednio z indyjskiego pisma brahmi poprzez vatteluttu. Wykazuje duże podobieństwa do pisma tajskiego, jednak w porównaniu z nim, po reformie ortografii przeprowadzonej w latach 60., jest bardziej fonetyczne. Pismo stosowane jest do zapisu zarówno języka laotańskiego, jak i języków mniejszości narodowych na terenie Laosu.

• Latin Fraktur: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Fraktura – ręczny, kaligrafowany alfabet łaciński, będący jedną z wersji pisma gotyckiego. Czasem zwany też alfabetem niemieckim ze względu na stosowanie go głównie w krajach niemieckojęzycznych. Była tam najpopularniejszym pismem drukowanym w okresie od XVI w. do początku XX w.

• Latin Gaelic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Latin: 1510 code points

  1510 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych. Jest najbardziej rozpowszechnionym alfabetem na świecie – posługuje się nim około 35% ludzkości. W odróżnieniu od greckiego jest de facto abecadłem – ponieważ jego pierwsze litery to: a, b, c, d – a nie alfa i beta. Wywodzi się z systemu służącego do zapisu łaciny.

• Leke: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Lepcha: 74 code points

  74 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo rong, pismo lepcza – alfabet sylabiczny używany do zapisywania języka lepcza w Sikkimie i Bhutanie.

• Limbu: 69 code points

  69 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo Limbu, pismo Kirat-Sirijonga – alfabet sylabiczny używany do zapisywania języka limbu we wschodnim Nepalu.

• Linear A: 386 code points

  386 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo linearne A – pismo używane w starożytnej Krecie; prawdopodobnie wywodzi się od najstarszego pisma tej cywilizacji, jakim było kreteńskie pismo hieroglificzne.

• Linear B: 268 code points

  268 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo linearne B – pismo mykeńskie odczytane przez angielskich uczonych Michaela Ventrisa i Johna Chadwicka w 1953.

• Lisu: 49 code points

  49 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Lycian: 29 code points

  29 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Lydian: 27 code points

  27 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Mahajani: 61 code points

  61 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Makasar: 25 code points

  25 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Mandaic: 30 code points

  30 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Manichaean: 52 code points

  52 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo manichejskie - system pisma wywodzący się z alfabetu syryjskiego z wpływami pisma sogdyjskiego, używany pomiędzy III a X w. na terenie Azji Środkowej. Stosowano je do zapisu różnych języków: średnioperskiego, sogdyjskiego, partyjskiego, baktryjskiego, ujgurskiego, starotureckiego i tocharskiego. Pisano od strony prawej do lewej.

• Marchen: 68 code points

  68 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Maya: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Majowie pisali używając znaków wyrażających nie tylko dźwięki, ale przede wszystkim pojęcia. Z chwilą, w której znaczenie tych symboli poszło w niepamięć, pismo Majów stało się szyfrem prawie niemożliwym do odczytania, tym bardziej, że po wielu wiekach znaki, ulegając licznym przemianom, przestały być podobne do przedmiotów, jakie pierwotnie wyobrażały. Ewoluowało ono powoli od zapisu hieroglificznego poprzez zapis sylabiczny w kierunku zapisu głoskowego.

• Medefaidrin: 91 code points

  91 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Mende Kikakui: 213 code points

  213 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sylabariusz mende, pismo ki-ka-ku – system pisma opracowany przez Kisimi Kamarę w roku 1921 dla języka mende w Sierra Leone na podstawie pisma stworzonego wcześniej dla języka vai przez Momolu Duwalu Bukele. Podobnie jak Bukele, Kamara utrzymywał, że inspiracją była dlań wizja senna. Sylabariusz ten zawiera 195 znaków.

• Meroitic Cursive: 90 code points

  90 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Meroitic Hieroglyphs: 32 code points

  32 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Malayalam: 127 code points

  127 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo malajalam – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka malajalam.

• Modi: 89 code points

  89 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo modi – alfabet sylabiczny, powstały w XVII w. i stosowany do zapisu języka marathi w środkowych Indiach. Po uzyskaniu przez Indie niepodległości został zastąpiony przez pismo dewanagari.

• Mongolian: 172 code points

  172 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo mongolskie – tradycyjne pismo używane do zapisu języka mongolskiego, utworzone około 1204 na podstawie alfabetu ujgurskiego.

• Moon System: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet Moona – system pisma przeznaczony dla osób ociemniałych, którego twórcą jest dr William Moon (1818–1894).

• Mro: 43 code points

  43 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Meetei Mayek: 79 code points

  79 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo manipuri – alfabet sylabiczny wywodzący się z brahmi, używany do XVIII w. do zapisywania języka manipuri (meithei) w północno-wschodnich Indiach. Po spaleniu większości tekstów na początku XVIII w. przez króla Pamheibę w późniejszym okresie stosowano pismo bengalskie, lecz ostatnio czyni się wysiłki na rzecz przywrócenia do życia tego alfabetu.

• Multani: 48 code points

  48 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Myanmar: 224 code points

  224 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Nag Mundari: 42 code points

  42 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Nandinagari: 86 code points

  86 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Ancient North Arabian: 32 code points

  32 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Nabataean: 40 code points

  40 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Prachalit: 97 code points

  97 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Dongba: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo dongba – piktograficzny system pisma używany przez kapłanów bön tybeto-birmańskiej mniejszości etnicznej Naxi w Chinach, zwanych dongba. Pismo to służyło jako pomoc kapłanom, do zapisywania tekstów rytualnych. Obecnie, obok pisma geba oraz alfabetu łacińskiego, jest jednym z trzech rodzajów pisma używanych przez Naxi.

• Geba: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo geba – sylabariusz używany przez mniejszość etniczną Naxi w Chinach, głównie przez szamanów zwanych dongba do transkrypcji formuł rytualnych, zapisywanych zasadniczo pismem obrazkowym zwanym dongba. Niektóre ze znaków pisma geba przypominają pismo yi, inne natomiast wydają się stanowić modyfikację znaków chińskich.

• Nko: 67 code points

  67 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo N’Ko – alfabet opracowany przez Soulemayne Kante, używany do zapisu języków maninka, bambara i gyula na terenie Gwinei i Mali. Wykazuje pewne wpływy pisma arabskiego – kierunek zapisu od prawej do lewej, połączenia liter oraz kropki jako podstawowe znaki diakrytyczne. Kropki umieszczone nad samogłoską oznaczają jej długość i ton, natomiast znajdujące się pod samogłoską oznaczają nosowość. W odróżnieniu do pisma arabskiego nie jest jednak abdżadem.

• Nushu: 397 code points

  397 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Nüshu – pismo używane w południowych Chinach, o 400-letniej historii, posługiwały się nim wyłącznie kobiety w okolicach powiatu Jiangyong (江永) w prowincji Hunan. Był to otwarty sylabariusz oparty na miejscowym dialekcie Chéngguān (城关土话), południowej odmianie dialektu xiang, którym posługują się Chińczycy zamieszkujący przede wszystkim prowincję Hunan.

• Ogham: 29 code points

  29 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo ogamiczne – pismo alfabetyczne używane do zapisu języków celtyckich. W językach celtyckich i po angielsku pismo nazywa się ogham.

• Ol Chiki: 48 code points

  48 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Ol ciki również niekiedy Ol Chemet – system pisma opracowany na początku XX w. przez pandita Raghunath Murmu specjalnie do zapisu języka santali z grupy językowej munda. Wcześniej język ten był zapisywany pismem bengalskim lub orija, lecz ze względu na różnice fonetyczne języków munda i indoaryjskich zapis tymi alfabetami sprawiał duże problemy. Pismo ol ciki, w przeciwieństwie do alfabetów sylabicznych używanych do zapisu ważniejszych języków indyjskich, jest "prawdziwym" alfabetem, tzn. samogłoski są w nim oddawane pełnymi znakami, a nie tylko znakami diakrytycznymi. W piśmie ol ciki ukazuje się prasa, tworzone są również strony internetowe przez członków plemienia Santalów.

• Old Turkic: 73 code points

  73 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo orchońskie lub orchońsko-jenisejskie, zwane też runami tureckimi lub kök türk, względnie pismem starotureckim – najwcześniejszy alfabet turecki. Ze względu na charakterystyczne, kanciaste kształty pismo orchońskie zaliczane jest do pism runopodobnych, nie ma jednak nic wspólnego z runami germańskimi. Pierwsze znane napisy datowane są na VIII wiek n.e. i pochodzą z terenów nad rzeką Orchon gol i dolnego Jeniseju. Napisy typu orchońskiego zostały odkryte w 1889 roku przez Nikołaja Jadrincewa. Opublikowane przez Wasilija Radłowa, zostały odszyfrowane przez duńskiego filologa Vilhelma Thomsena w 1893 roku. Uważa się, że alfabet orchoński mógł wywodzić się z pisma sogdyjskiego. Przez krótki czas po rozpadzie wschodniego kaganatu tureckiego, kök türk używany był w kaganacie ujgurskim. W ciągu IX–X w. został zastąpiony alfabetem ujgurskim.

• Oriya: 97 code points

  97 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo orija – alfabet sylabiczny wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi, używany do zapisywania języka orija we wschodnich Indiach.

• Osage: 72 code points

  72 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Osmanya: 40 code points

  40 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Old Uyghur: 28 code points

  28 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo ujgurskie, pismo staroujgurskie – abdżad wywodzący się z alfabetu fenickiego poprzez alfabet aramejski, syryjski i kursywne pismo sogdyjskie. Był używany przez kilka wieków do zapisywania języka ujgurskiego. Ostatnie znane manuskrypty pochodzą z XVIII w. Pismo ujgurskie stanowiło podstawę do stworzenia w XII w. pisma mongolskiego a w XVI w. mandżurskiego. Pismo to było zapisywane w pionowych kolumnach, poszczególne litery mają kilka odmian w zależności od tego, czy występują na początku, w środku czy na końcu słowa.

• Palmyrene: 32 code points

  32 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Pau Cin Hau: 57 code points

  57 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Protoelamite: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Old Permic: 44 code points

  44 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet staropermski, alfabet aburski lub abur – najstarsze pismo używane do zapisu języka komiackiego.

• Phags Pa: 59 code points

  59 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo phags-pa (mong. дөрвөлжин үсэг dörvöljin üseg, dosłownie: „kwadratowe pismo”; tyb. ཧོར་ཡིག་གསར་པ་, Wylie: hor yig gsar pa „nowe pismo mongolskie”; chiń. 蒙古新字, pinyin: měnggǔ xīnzì, również w znaczeniu „nowe pismo mongolskie” – właściwiej 'phags-pa, także pasypa – alfabet sylabiczny opracowany przez tybetańskiego lamę Blo-gros rGyal-mtshan, zwanego 'Phags-pa, dla cesarza Kubilaj-chana, jako system pisma dla wszystkich języków używanych w cesarstwie chińskim w okresie panowania dynastii Yuan. Pismo to wyszło z użycia w okresie Ming, lecz nadal używano go do fonetycznego zapisu podczas nauki języka chińskiego. Pismo to jest ważne z tego względu, że zabytki piśmiennictwa w tym alfabecie stanowią znaczące źródło danych na temat ewolucji języka chińskiego oraz innych języków azjatyckich. Pismo to zostało pomyślane jako pismo mongolskie, lecz w rzeczywistości większość zachowanych tekstów w tym alfabecie zostało napisanych w języku chińskim.

• Inscriptional Pahlavi: 27 code points

  27 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Psalter Pahlavi: 30 code points

  30 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Book Pahlavi: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Phoenician: 29 code points

  29 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet fenicki – najstarszy zachowany linearny alfabet świata, modyfikacja istniejącego wcześniej alfabetu protokananejskiego. Powstał około XIII wieku p.n.e., najprawdopodobniej dla potrzeb rozwijającego się handlu.

• Miao: 149 code points

  149 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo Pollarda, Pollard Miao – alfabet wykazujący pewne cechy abugidy, opracowany w 1905 przez brytyjskiego misjonarza Sama Pollarda dla zapisu a-hmao, jednego z dialektów języka hmong, używanego w południowych Chinach. Ustabilizowaną formę osiągnął on dopiero w roku 1936, gdy opublikowano w nim fragmenty Biblii. W 1988 roku wprowadzono dodatkowe poprawki, ze względu na fakt, że starsza wersja nie w pełni oddawała fonetykę języka hmong. W tej wersji alfabet ten pozostaje nadal w użyciu na terenie Chin. Hmongowie zamieszkujący inne kraje posługują się innymi systemami pisma.

• Inscriptional Parthian: 30 code points

  30 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Protosinaitic: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo protosynajskie – pismo alfabetyczne pochodzące z pierwszych wieków II tysiąclecia p.n.e., stanowiące pośrednią fazę rozwoju pisma między hieroglifami a alfabetem semickim. Zostało ono odkryte na początku XX wieku przez Hildę i Williama Petrie w okolicach miejscowości Sarabit al-Chadim. Jego nazwa pochodzi od miejsca odkrycia pierwszych inskrypcji na Synaju, ale używano go też na obszarze Palestyny.

• Ranjana: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Randźana, lantsa - alfabet sylabiczny wywodzący się ze starożytnego indyjskiego pisma brahmi, używany tradycyjnie do zapisywania języka newari w Nepalu, niekiedy także sanskrytu. Obecnie język newari stosuje pismo dewanagari, randźana wyszła z użycia w połowie XX w., lecz dokonuje się wysiłków w Nepalu, by zachować znajomość tego alfabetu. Jest używane raczej jako pismo ozdobne, w napisach, szyldach, do zapisywania mantr itd.

• Rejang: 37 code points

  37 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo rejang, także redjang lub kaganga – pismo stosowane do zapisu języka rejang. Tradycyjnie służyło do zapisu zaklęć, poezji oraz opowieści mitycznych.

• Hanifi Rohingya: 55 code points

  55 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Rongorongo: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Rongorongo – pismo używane dawniej do zapisu prawdopodobnie języka rapanui używanego na Wyspie Wielkanocnej. Jedyny rdzenny systemem pisma na terenie całej Polinezji. Do czasów współczesnych zachowały się 23 lub 24 artefakty z napisami wyrytymi pismem rongorongo.

• Runic: 86 code points

  86 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Runy – alfabet używany do zapisu przez ludy germańskie zwane przez nich fuþark. Niekiedy nazwę „runy” odnosi się także do systemów piśmienniczych stosowanych przez ludy tureckie takich jak alfabet orchoński i rowasz Madziarów (węgierski). Używany również w obrzędach magicznych.

• Samaritan: 61 code points

  61 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Sarati: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sarati – system znaków opracowany przez J.R.R. Tolkiena, występujący w stworzonej przez niego mitologii Śródziemia.

• Old South Arabian: 32 code points

  32 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo południowoarabskie - (musnad), abdżad semicki używany do zapisu języków południowoarabskich epigraficznych i wczesnej fazy języka gyyz. Najstarsze inskrypcje pochodzą z X wieku p.n.e., najmłodsze z VIII wieku n.e. Większość inskrypcji pochodzi z Półwyspu Arabskiego, ale teksty zapisane tym alfabetem znaleziono m.in. w Babilonii.

• Saurashtra: 82 code points

  82 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo saurasztra – alfabet sylabiczny, tradycyjnie używany do zapisu indoaryjskiego języka saurasztryjskiego w południowych Indiach. Powstał pod koniec XIX w., obecnie najczęściej używa się zmodyfikowanej wersji pisma tamilskiego. Podobnie jak inne alfabety indyjskie, obowiązuje kierunek pisma od lewej do prawej, w liniach poziomych.

• Sutton SignWriting: 672 code points

  672 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  SignWriting – metoda zapisu znaków w języku migowym, który stworzyła Valerie Sutton w 1974 roku na prośbę badaczy języka migowego z kopenhaskiego uniwersytetu.

• Shavian: 48 code points

  48 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Sharada: 109 code points

  109 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Śāradā – alfabet sylabiczny wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi, używany w Kaszmirze od VIII w.. Najstarsze zachowane manuskrypty pochodzą z XII w. Obecnie jego wykorzystanie jest minimalne, czasem posługują się nim panditowie kaszmirscy w celach ceremonialnych.

• Sui: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Siddham: 92 code points

  92 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Siddhaṃ – północno-indyjski alfabet sylabiczny, używany do zapisywania sanskrytu w okresie około 600–1200 n.e. Wywodzi się pośrednio z pisma brahmi poprzez pismo Gupta. W piśmie tym zapisanych było wiele sanskryckich tekstów buddyjskich, które zawieziono do Chin podróżując Szlakiem Jedwabnym. Z kolei Kūkai po swoim pobycie w Chinach wprowadził pismo siddham do Japonii w IX w. W Japonii zwyczaj przepisywania sutr buddyjskich w tym piśmie jest do tej pory praktykowany w buddyjskich tradycjach Shingon i Tendai oraz w synkretycznym nurcie zwanym Shugendō.

• Khudabadi: 81 code points

  81 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Sinhala: 114 code points

  114 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo syngaleskie, pismo sinhala – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka syngaleskiego na Cejlonie. Na Sri Lance służy również do zapisu buddyjskich tekstów w języku pali.

• Sogdian: 43 code points

  43 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo sogdyjskie – alfabet sylabiczny wywodzący się z pisma syryjskiego, a pośrednio z aramejskiego.

• Old Sogdian: 40 code points

  40 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Sora Sompeng: 35 code points

  35 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sorang sompeng – alfabet sylabiczny opracowany w 1936 roku przez przywódcę niechrześcijańskich Sorów, Mangei Gomango dla indyjskiego języka sora. W celu promocji tego alfabetu założył on nawet organizację religijną skupioną wokół kultu Akszara Brahmy. Pismo to jest do tej pory wykorzystywane w szkolnictwie i różnych publikacjach.

• Soyombo: 83 code points

  83 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo sojombo – pismo sylabiczne wymyślone w 1686 przez Bogdo Dzanabadzara, służące do zapisywania języka mongolskiego.

• Sundanese: 72 code points

  72 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo sundajskie – alfabet sylabiczny stosowany w pewnym zakresie również obecnie do zapisu języka sundajskiego, oparty na dawnym sundajskim systemie pisma zwanym Aksara Sunda Kuna używanym od XIV do XVIII w.

• Sunuwar: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Syloti Nagri: 57 code points

  57 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Syriac: 107 code points

  107 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet syryjski – pismo abdżadowe dostosowane do zapisu języków semickich, w tym języka syryjskiego, wywodzące się z obszarów Syrii. Używane np. przez nestorian w działalności misyjnej, m.in. wśród ludności ujgurskiej na obszarach Turkiestanu Wschodniego.

• Tagbanwa: 20 code points

  20 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Takri: 80 code points

  80 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo takri – alfabet sylabiczny, powstały w północnych Indiach w XVI w. Stosowany był w kilku odmianach jako oficjalny system pisma w różnych regionach Indii i Nepalu do zapisu m.in. języka dogri oraz w dawnym himalajskim królestwie Chamba. Wyszło z użycia na rzecz dewanagari na początku XX w.

• Tai Le: 45 code points

  45 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo dehong dai, tai le – alfabet sylabiczny pochodzący od staroindyjskiego pisma brahmi, wykorzystywany do zapisu języka tai ne z grupy tajskiej używanego w południowo-zachodniej części prowincji Yunnan w Chinach. Po drugiej wojnie światowej wprowadzono dodatkowe znaki dla oznaczenia tonów.

• New Tai Lue: 83 code points

  83 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Nowe pismo tai lue – alfabet sylabiczny opracowany w latach 50. XX w. i do lat 80. promowany w Chinach jako sposób zapisu języka tai lue, używanego w prowincji Junnan. Stanowi uproszczoną wersję istniejącego od wieków pisma tai lue. Nowa odmiana tego systemu pisma przyjęła się w bardzo niewielkim zakresie i to jedynie w Jinghong, niewiele osób potrafi się nim posługiwać, ogranicza się w zasadzie do szyldów i napisów na ulicach.

• Tamil: 133 code points

  133 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo tamilskie, alfabet tamilski – jeden z indyjskich systemów pisma, wywodzący się ze starożytnego brahmi, używany do zapisywania języka tamilskiego.

• Tangut: 6914 code points

  6914 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo tanguckie lub pismo Xixia – pismo używane w tanguckim państwie Zachodniego Xia między XI a XVI wiekiem.

• Tai Viet: 72 code points

  72 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo tai viet – system pisma opracowany w Wietnamie jako próba zaadaptowania istniejącego pisma tai dam, stosowanego do zapisu języków tajskich Wietnamu, również do fonetyki języka wietnamskiego. W przeciwieństwie do pisma tai dam nie jest alfabetem, tylko abugidą.

• Telugu: 106 code points

  106 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo telugu – indyjski alfabet sylabiczny, wywodzący się z pisma brahmi poprzez pismo kadamba, używany do zapisywania języka telugu.

• Tengwar: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Tengwar – system znaków stworzony przez J.R.R. Tolkiena na potrzeby zapisu quenyi i sindarinu, języków występujących w mitologii Śródziemia. Według Silmarillionu tengwar został opracowany przez elfów w zamierzchłych czasach, a twórcą kanonicznej wersji tengwaru jest Fëanor.

• Tifinagh: 59 code points

  59 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Tifinagh – abdżad używany do zapisu niektórych spośród języków berberyjskich, m.in. języka tamazight i języka tuareskiego. Współczesny, zmodyfikowany alfabet, nazywany również neo-tifinagh, opiera się na starożytnym piśmie staroberberskim, znanym z inskrypcji. Tifinagh, do niedawna wypierany przez alfabety łaciński i arabski, od roku 2003 jest wykorzystywany w szkolnictwie marokańskim na poziomie podstawowym do nauczania języka tamazight.

• Tagalog: 25 code points

  25 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Baybayin – alfabet sylabiczny używany dawniej do zapisu języka tagalog i innych języków filipińskich. Prawdopodobnie wywodzi się z odmiany pisma kawi używanego na Jawie i Sumatrze, która dotarła na Filipiny w XIV w. Pisano rylcem na kawałkach bambusa. Według zapisków pierwszych Hiszpanów znajomość umiejętności pisania była powszechna wśród kobiet. Wykorzystanie tego pisma w czasach przedhiszpańskich było ograniczone do osobistych notatek i listów. Wbrew powszechnemu przekonaniu, że podobnie jak w Meksyku, większość dawnych manuskryptów zniszczyli hiszpańscy misjonarze, nie ma jasnych dowodów na taką działalność na terenie Filipin. Paradoksalnie, to właśnie misjonarze wykorzystywali ten alfabet wydając filipińskie wersje Biblii. Pismo baybayin wyszło z użycia w XVII w. na rzecz alfabetu łacińskiego. Obecnie bywa wykorzystywane w celach ornamentalnych.

• Thaana: 66 code points

  66 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Taana – system pisma używany od początku XVIII w. do zapisu języka malediwskiego na Malediwach. Pisany jest od strony prawej do lewej, podobnie jak alfabet arabski, lecz pomimo wizualnego podobieństwa do alfabetu arabskiego bardzo się od niego różni. Niektóre litery taana oparte są na cyfrach indyjskich i arabskich, przejęto również sposób wokalizacji z pisma arabskiego.

• Thai: 86 code points

  86 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo tajskie, alfabet tajski – alfabet sylabiczny używany do zapisu głównie języka tajskiego. Posiada 44 znaki spółgłoskowe, 14 podstawowych znaków samogłoskowych oraz 4 znaki do oznaczania tonów.

• Tibetan: 207 code points

  207 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo tybetańskie – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka tybetańskiego oraz języków pokrewnych. Wywodzi się z północnoindyjskich systemów pisma, dlatego też zarówno kształt niektórych liter, jak i sposób zapisu samogłosek wykazuje wyraźne podobieństwo do alfabetów indyjskich. Pismo tybetańskie posiada dwie główne odmiany: དབུ་ཅན་ dbu-can (uchen), używaną w druku, oraz formę kursywną དབུ་མེད་ dbu-med (umé) wykorzystywaną w piśmie odręcznym. Pismo tybetańskie wywarło także wpływ na powstanie pisma lepcza.

• Tirhuta: 97 code points

  97 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Tangsa: 89 code points

  89 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Toto: 31 code points

  31 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Ugaritic: 31 code points

  31 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Alfabet ugarycki – alfabet klinowy używany od około roku 1500 p.n.e. do zapisywania języka ugaryckiego, wymarłego języka z grupy języków kananejskich. Nazwa języka pochodzi od miasta Ugarit w Syrii, w którym alfabet został odkryty. Alfabet zawiera 30 odrębnych liter. Inne języki były także okazyjnie zapisywane w tym alfabecie w okolicach i na terenie miasta Ugarit, choć nie wszędzie.

• Vai: 300 code points

  300 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Sylabariusz vai – system pisma opracowany w pierwszej połowie XIX w. dla liberyjskiego języka vai przez Momolu Duwalu Bukele. Twierdził on, że inspiracją była dlań wizja senna. Sylabariusz ten dostosowany jest do fonetyki języka vai, w którym sylaby posiadają zawsze postać CV. Pismo to nadal pozostaje w użyciu, po wielu modyfikacjach, dodaniu znaków diakrytycznych i ujednoliceniu przez liberyjski Komitet Standaryzacyjny posiada 212 znaków.

• Visible Speech: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Vithkuqi: 70 code points

  70 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Warang Citi: 84 code points

  84 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Varang kshiti – alfabet sylabiczny opracowany przez wodza Lako Bodra dla języka ho we wschodnich Indiach, jako alternatywa dla systemów pisma stosowanych przez misjonarzy. Lako Bodra twierdził, że pismo to wymyślił już w XIII w. Dhawan Turi, zaś on je otrzymał w wizji szamańskiej i jedynie zmodernizował.

• Wancho: 59 code points

  59 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Woleai: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Old Persian: 50 code points

  50 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Cuneiform: 1234 code points

  1234 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo klinowe – jedna z najstarszych na świecie odmian pisma, powstała na Bliskim Wschodzie, stworzona najprawdopodobniej przez Sumerów ok. 3500 lat p.n.e. Nazwa pochodzi od kształtu znaków odciskanych na glinianych tabliczkach za pomocą kawałka trzciny.

• Yezidi: 60 code points

  60 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Yi: 1246 code points

  1246 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Pismo yi – pismo sylabiczne używane do zapisu różnych języków, którymi posługują się ludy Yi w Chinach.

• Zanabazar Square: 72 code points

  72 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Inherited: 657 code points

  657 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Mathematical Notation: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Emoji: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Emoji – piktogram stosowany przez użytkowników Internetu. Podobnie jak emotikony, emoji służą do wyrażania emocji poprzez wizerunki twarzy, ale w przeciwieństwie do nich obejmują również przedmioty, miejsca, rodzaje pogody, rośliny, zwierzęta i służą do uwydatniania wiadomości, co jest szczególnie ważne ze względu na duży napływ informacji na osiach czasu.

• Symbol: 0 code points

  0 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

  Symbol – semantyczny środek stylistyczny, który ma jedno znaczenie dosłowne i różną liczbę znaczeń ukrytych. Odpowiednik pojęcia postrzegany zmysłowo. Najbardziej ogólnie jest to zastąpienie jednego pojęcia innym, krótszym, bardziej wyrazistym lub najlepiej oddającym jego naturę, albo mniej abstrakcyjnym. Jest to znak odnoszący się do innego systemu znaczeń, niż do tego, do którego bezpośrednio się odnosi. Przykładowo symbol lwa oznacza nie tylko dany gatunek zwierzęcia, lecz często także siłę lub władzę. Symbole są arbitralnie ustanowionymi jednostkami komunikacyjnymi, dzięki temu różniącymi się od znaków, które tworzą związki między znaczonym i znaczącym w jednorodnym kontekście kulturowym. Obiekty tworzące związek symboliczny w jednej kulturze, mogą mieć inne znaczenia w innych kulturach, co odróżnia symbol od jednoznacznej alegorii.

• Common: 8306 code points

  8306 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.

• Unknown: 66 code points

  66 znaków jest zakodowanych dla tego skryptu.